MANNAJA : Bir Devrin Sonu

A MAN CALLED BLADE

"Para, insan kalbini satın alamaz ..."

Ödül avcısı Mannaja (Maurizio Merli) Serkeş kanun kaçağı Burt'u (Donald O'Brien) yakaladıktan sonra en yakın kasaba şerifine teslim etmek üzere yola çıkar.

Valler (John Steiner) ve adamlarının yönetiminde ki bir madenci kasabasına geldiğinde buranın kanun kaçaklarına hoşgörülü davranan bir belde olduğunu anlamakta gecikmez ve ödül parası almak yerine yakaladığı kanun kaçağını serbest bırakmanın daha uygun bir yol olduğunu görür.


Kasabada yıllardır aradığı babasının katili Mc Gowan (Philippe Leroy) maden yataklarını işleten büyük bir işadamı olarak bulan Mannaja, intikam için peşine düştüğü adamdan beklemediği bir teklif alır.

Kızı kendi adamları tarafından fidye için kaçırılan Mc Gowan'ın, onu geri alabilmek için tek umudu yıllardır öldürmek için kendisini arayan Mannajadır...

Bıçak Denen Adam:

2010'un son çeyreğine girdiğimizde başlayan Machete çılgınlığına bir atıfta bulunarak sinema tarihinde kesici aletleri kullanmada uzmanlaşmış maço karakterlerin, hikayelerinin sağlam temellere oturtulması ve bu temelin sinematik olarak güçlendirilmesiyle her devir ilgi odağı olabileceğini görebiliyoruz.

Mannaja'nın spaghetti westernler için önemli bir plato görevi üstlenen İspanya yerine İtalya'nın Manziana bölgesinde çekilmesi, filmin bir devrin sonunun habercisi ve kapanış çalışması olduğunu destekleyen doğal öğelerin de kendiliğinden oluşmasını sağlamıştır.

Çorak topraklar, sis, çamur ve haraplaşmış platolarıyla görüntüde ki herşey unutulmaya yüz tutan bir devrin son kalıntısıdır. Açıkçası hava şartlarının kötü olması, gerçekte de eskimiş olan ve tamirat görmesi gereken, dolayısıyla yapım maliyetlerinin artmasına yol açacak olan dekorları gizlediğinden film ekibi içinde olumlu bir etken olmuştur.


Spaghetti'ye Giallo Soluğu:

Yönetmen Sergio Martino'nun, Mannaja'ya gelene kadar çektiği bir adet ve senaryo yazımına katkıda bulunduğu bir adet spaghetti western bulunmaktadır. İtalya'nın yılda 300 civarında film çekerek spaghetti westernlerin yarısını dış ülkelere pazarlayabildiği 1967 - 1971 dönemi arasında, yönetmen bir diğer önemli tür olan Giallo'lar üzerine yoğunlaşmış ve bu alanda önemli yapımlara (Torso) imzasını atmıştır.

Sam Peckinpah'ın şiddet sahnelerinde ki kontrast anlatımını kendine esin kaynağı seçen Martino'nun gerilim filmlerinden elde ettiği atmosfer yaratabilme kabiliyeti ve şiddet sınırlarını üst seviyelerde tutuşunu bir spaghetti western için artı bir değer olarak kabul edebiliriz.


Mannaja'nın , Spaghettiler'de şiddet öğesi kadar, kitsch olarak kabul edilecek detayları konusunda Balta kullanan bir kahraman, güldürü öğesini yüklenen bir kanun kaçağıyla başarılı olabileceğini söylemekle beraber karakter derinlikleri açısından aynı başarıyı yakalayamadığını belirtmeliyim.

Blogumuzda daha önce ele aldığım ve Mannaja'dan bir sene önce Castellari tarafından çekilen ve Franco Nero'nun başrolünü oynadığı Keoma gerçek bir kapanış zirvesidir. Martino'nun bir çeşit Eastwood ve Nero karışımı olarak seçtiği Maurizio Merli'nin başarılı performansına rağmen, oyuncunun italyan polisiye gerilimlerinde yarattığı Kirli Harry benzeri karakterinin ardından bir spaghetti yıldızı olamayacağı açıktır.

Filmin müzikleride Keoma ile örtüşen yönlerinden biridir. De Angelis kardeşlerin Keoma'da uyguladıkları sahneye özel parça ve balad tarzı yaklaşım bu filmde de devam etmiş ancak ortaya çıkan sonucun belkide görüntü olarak aynı duyguyu yakalamakta zorlanıldığından Keoma'da ki parçalar kadar güçlü olduğunu söyleyemeyiz.



Not: Spaghettiler devrinin kapanışı Mannaja olarak bilinmekle beraber bu türde çekilen son film 1 yıl sonra Lucio Fulci'nin yönettiği ve Giuliano Gemma'nın başrolünü oynadığı bir ödül avcısının intikam hikayesini ele alan Sella D'Argento (Silver Saddle) filmidir.

Yazan: Gökay GELGEÇ - Yojimbooo

MANNAJA Fragmanı: